қозӣ

I

[قاضي]

а

1. кит. қазоваткунанда, ҳукмбароранда, довар, ҳакам

2. таър. мансабдори шаръӣ дар аморати Бухоро, ки масъалаҳои баҳсноки ҳуқуқӣ ва ҷиноятҳои содиршударо аз рӯи нишондоди шариат ҳал мекард; фақеҳе, ки мурофиотро дар мавриди ихтиллофу низоъ байни мардум мувофиқи қонуни шариат ҳал мекард; муқ. судя; қозии калон ниг. қозикалон; қозии ҳақиқӣ а) қозии аз рӯи ҳақиқат амалкунанда; б) сифати Худо; қозӣ шудан а) ба мансаби қозигӣ расидан; б) гуфт. ҳакам шудан; ба тахтаи қозӣ кашидан маҷ. истинтоқ карда, танбеҳ додан

II

[قاضي]

а. д. касе, ки намозро бо қазо мехонад, қазохон, вомгузор